یک جلوۀ دلپذیر تکرار شده‌ست
لبخند مهی منیر تکرار شده‌ست
افسوس که این فرصت کوتاه گذشت
عمر آمد از آن راه و از این راه گذشت
در نالۀ ما شور عراقی مانده‌ست
در خاطره یک باغ اقاقی مانده‌ست
در باغ دعا اگر بهار است از اوست
هر شاخه اگر شکوفه‌بار است از اوست
از لطف نسیم، گل شود گلگون‌تر
زیباتر و دلرباتر و موزون‌تر
ای دوست ز رحمت، دلِ آگاهم ده
در ماه دعا سیرِ الی اللّهم ده
از مرکب سرکش، تو سواری مَطَلب
یعنی: ز هوایِ نفس، یاری مطلب
تا دل به سپاس می‌سپاری ای دوست
از نعمت و ناز، بهره داری ای دوست
جانا! به فروتنی، گر ایمان داری
یا میل به رفتار کریمان داری
