ای قدر تو بر مردم دنیا پنهان
چون گوهر در سینۀ دریا پنهان
یک جلوۀ دلپذیر تکرار شده‌ست
لبخند مهی منیر تکرار شده‌ست
در نالۀ ما شور عراقی مانده‌ست
در خاطره یک باغ اقاقی مانده‌ست
در باغ دعا اگر بهار است از اوست
هر شاخه اگر شکوفه‌بار است از اوست
از لطف نسیم، گل شود گلگون‌تر
زیباتر و دلرباتر و موزون‌تر
در بين ملائک از تو نام آورده‌ست
نام از تو شکوه ناتمام آورده‌ست
از مرکب سرکش، تو سواری مَطَلب
یعنی: ز هوایِ نفس، یاری مطلب
تا دل به سپاس می‌سپاری ای دوست
از نعمت و ناز، بهره داری ای دوست
جانا! به فروتنی، گر ایمان داری
یا میل به رفتار کریمان داری
