راه گم کردی که از دیر نصاری سر در آوردی
یا به دنبال مسلمانی در این اطراف می‌گردی
پر از لبخند، از آن خواب شیرین چشم وا کردی
نگاه انداختی در آینه خود را صدا کردی
بر روی نیزه ماه درخشان برای چه؟
افتاده کنج صومعه قرآن برای چه؟
گه احرام، روز عید قربان
سخن می‌گفت با خود کعبه، زین‌سان
نرگس، روایتی‌ست ز عطر بهار تو
مریم، گلی‌ست حاکی از ایل و تبار تو
کویر خشک حجاز است و سرزمین مناست
مقام اشک و مناجات و سوز و شور و دعاست
دل به دریا زد و دل از او کند
گرچه این عشق شعله‌ور شده بود
گذشته چند صباحی ز روز عاشورا
همان حماسه، که جاوید خوانده‌اند او را
گفت: آمد دلم به جان، گفتم
از چه؟ گفت: از غمِ زمان، گفتم
