شنیدم از لب باد صبا حسین حسین
نوای ما، دم ما، شور ما، حسین حسین
شب کویر، شبی ساکت است و رازآلود
شب ستاره شدن زیر آسمان کبود
اسیر هجرت نورم که ذرّه همدم اوست
گل غریب نوازم که گریه شبنم اوست
ستاره بود و شفق بود و فصل ماتم بود
بساط گریه برای دلم فراهم بود
دوباره ماه محرّم، دوباره بوی حسین
دوباره بر سر هر كوچه گفت‌وگوی حسین
