گفتی شب تیره ماه را گم نکنیم
در ظلمت، خیمه‌گاه را گم نکنیم
ای چشم! از آن دیدۀ بیدار بخوان
ای اشک! از آن چشمِ گهربار بخوان
ای خوانده سرود عشق را با لب ما
وی روح دمیده در تن مکتب ما
در دفتر عشق کز سخن سرشار است
هر چند، قصیده و غزل بسیار است
هی چشم به فردای زمین می‌دوزی
افتاد سرت به پای این پیروزی
