بد نیست که از سکوت تن‌پوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
با ظلم بجنگ، حرف مظلوم این است
راهی که حسین کرده معلوم این است
در شهر شلوغ، خلوتی پیدا کن
در خلوت خود قیامتی برپا کن
ای مرهم زخم دل و غم‌خوار پدر!
هم غم‌خور مادری و هم یار پدر
گه‌گاه تنفسی به اوقات بده
رنگی به همین آینهٔ مات بده
