دلِ آگاه ز تن فکر رهايی دارد
از رفيقی که گران است جدايی دارد
روزها فكر من این است و همه شب سخنم
كه چرا غافل از احوال دل خویشتنم
تا چند عمر در هوس و آرزو رود
ای کاش این نفس که بر آمد فرو رود
کیست امشب حلقه بر در می‌زند
میهمانی، آشنایی، محرمی؟
بسته‌ست همه پنجره‌ها رو به نگاهم
چندی‌ست که گم‌گشتۀ در نیمۀ راهم
ماه عشق است ماه عشّاق است
ماه دل‌های مست و مشتاق است
اگر وطن به مقام رضا توانی کرد
غبار حادثه را توتیا توانی کرد
بیمار، غیرِ شربتِ اشک روان نداشت
در دل هزار درد و توانِ بیان نداشت
