باز جنگی نابرابر در برابر داشتند
دست امّا از سر چادر مگر برداشتند؟
آدم در این کرانه دلش جای دیگریست
این خاک، کربلای معلای دیگریست
هجده بهار رفت زمین شرمسار توست
آری زمین که هستی او وامدار توست
گر زن به حجاب خویش مستور شود
از دیدۀ آلوده و بد دور شود