سرو باغ محمد | شعر هیأت

تا که نامت بر زبان آمد زبان آتش گرفت
سوختم، چندان که مغز استخوان آتش گرفت

علیرضا قزوه

حضرت فاطمه علیهاالسلام

غزل

آن شب که دفن کرد علی بی‌صدا تو را
خون گریه کرد چشم خدا در عزا تو را

قادر طهماسبی

حضرت فاطمه علیهاالسلام

قصیده

ای آسمان رها شده در بی‌قراری‌ات
خورشید رنگ باخته از شرمساری‌ات

سیدمهدی حسینی

حضرت فاطمه علیهاالسلام

غزل

نه مثل ساره‌ای و مریم، نه مثل آسیه و حوّا
فقط شبیه خودت هستی، فقط شبیه خودت زهرا

علیرضا قزوه

حضرت فاطمه علیهاالسلام

غزل

مدینه با تو به ماهی دگر، نیاز نداشت
به روشنایی صبح و سحر نیاز نداشت

محمدجواد غفورزاده

حضرت فاطمه علیهاالسلام

غزل

ای اشک مهلتی دل غمگین و خسته را!
چشمان غم گرفتۀ در خون نشسته را

محمود (سینا) سنجری

حضرت فاطمه علیهاالسلام

غزل

خم کرد پشت زمین را، ناگاه داغ گرانت!
هفت آسمان گریه کردند، بر تربت بی‌نشانت!

فاطمه سالاروند

حضرت فاطمه علیهاالسلام

غزل

کیست این حنجرۀ زخمیِ تنها مانده؟
آن که با چاه در این برهه هم آوا مانده

سیدحسین موحدبلخی

حضرت فاطمه علیهاالسلام

غزل

از آسمان می‌رسی تا، در خاک پهلو بگیری
خورشید من باید امّا، با سایه‌ها خو بگیری

سیداکبر میرجعفری

حضرت فاطمه علیهاالسلام

غزل

اشک غمت ستارۀ هفت آسمان، بلال!
در آسمان غربت مولا بمان! بلال!

جعفر رسول‌زاده

حضرت فاطمه علیهاالسلام

غزل

گلی که عالم از او تازه بود، پرپر شد
یگانه کوکب باغ وجود، پرپر شد

زکریا اخلاقی

حضرت فاطمه علیهاالسلام

غزل

چو آفتاب رخت را غبار ابر گرفت
شکوه نام علی غربتی ستبر گرفت

سیدمهدی حسینی

حضرت فاطمه علیهاالسلام

غزل