غزل | شعر هیأت

وقتی که با عشق و عطش یاد خدا کردی
احرام حج بستی و عزم کربلا کردی

مهدی مردانی

پایین پای ابیات

غزل

چشم خود را باز کردم ابتدا گفتم حسین
با زبانِ اشک‌های بی‌صدا گفتم حسین

علی ذوالقدر

فلیرحل معنا

غزل

از خدا آمده‌ام تا به خدا برگردم
پس چرا از سفر کرب‌وبلا برگردم

مجید تال

گفتن ندارد

غزل

پرسید از قبیله که این سرزمین کجاست؟
این سرزمین غم‌زده در چشمم آشناست

مریم سقلاطونی

زیر ساعت حرم

غزل

ابتدای کربلا مدینه نیست
ابتدای کربلا غدیر بود

علیرضا قزوه

عشق علیه‌السلام

غزل

من غم و مهر حسین با شیر از مادر گرفتم
روز اول کآمدم دستور تا آخر گرفتم

مرشد چلویی

دیوان سوخته

غزل

وقتی عدو به روی تو شمشیر می‌کشد
از درد تو تمام تنم تیر می‌کشد

حامد اهور

مرثیه با شکوه

غزل

این كیست از خورشید، مولا، ماه‌روتر
بی‌تاب‌تر، عاشق‌تر، عبدالله روتر

عبدالحمید رحمانیان

مرثیۀ سرخ گلو

غزل

چه می‌بینند در چشم تو چشمانم نمی‌دانم
شرار آن چشم‌ها کی ریخت در جانم، نمی‌دانم

حامد اهور

شهادت‌نامه

غزل

دویده‌ایم که همراه کاروان باشیم
رسیده‌ایم که در جمع عاشقان باشیم

سیدمحمدجواد شرافت

مرثیه با شکوه

غزل

قامت کمان کند که دو تا تیر آخرش
یک‌دم سپر شوند برای برادرش

سیدحمیدرضا برقعی

طوفان واژه‌ها

غزل

مسیح، خوانده مرا، وقت امتحان من است
زمان، زمانِ رجزخوانی جوان من است

سیدمحمد بابامیری

بیرقی بر شانه‌های باد

غزل