توفان خون ز چشم جهان جوش می‌زند
بر چرخ، نخل ماتمیان دوش می‌زند!
باز این چه شورش است که در خلق عالم است؟
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است؟
شرط محبت است به‌جز غم نداشتن
آرام جان و خاطر خرم نداشتن
می‌آیم از رهی که خطرها در او گم است
از هفت‌منزلی که سفرها در او گم است
می‌گریم از غمی که فزون‌تر ز عالَم است
گر نعره برکشم ز گلوی فلک، کم است
جنّت نشانی از حرم توست یا حسن
فردوس سائل کرم توست یا حسن
می‌بینمت میانۀ میدان غریب‌تر
یعنی که از تمام شهیدان غریب‌تر
این خانواده آینه‌های خدایی‌اند
در انتهای جادۀ بی‌انتهایی‌اند
ای دل به مهر داده به حق! دل، سرای تو
وی جان به عدل کرده فدا! جان، فدای تو
چه سفره‌ای، چه كرم‌خانه‌ای، چه مهمانی
چه میزبانی و چه روزیِ فراوانی
ماه عشق است ماه عشّاق است
ماه دل‌های مست و مشتاق است
