راه گم کردی که از دیر نصاری سر در آوردی
یا به دنبال مسلمانی در این اطراف می‌گردی
من، دیده جز به سوی برادر، نداشتم
آیینه جر حسین، برابر نداشتم
بر روی نیزه ماه درخشان برای چه؟
افتاده کنج صومعه قرآن برای چه؟
اینک زمان، زمان غزل‌خوانی من است
بیتی‌ست این دو خط که به پیشانی من است
دویده‌ایم که همراه کاروان باشیم
رسیده‌ایم که در جمع عاشقان باشیم
قامت کمان کند که دو تا تیر آخرش
یک‌دم سپر شوند برای برادرش
