چه حرفهای زلالی که رودهای روانند
چه نورها، چه سخنها که با تو در جریانند
گرچه بیش از دیگران، سهمش در این دنیا غم است
«مرد» اخمش، خندهاش، حرفش، نگاهش، محکم است
گریه بود اولین صدا، آری!
روز اول که چشم وا کردیم
دارد از جایی بشارتهای پنهان میدهد
بیشتر نهج البلاغه بوی قرآن میدهد
امام رو به رهایی عمامه روی زمین
قیامتی شد ـ بعد از اقامه ـ روی زمین