گفتی شب تیره ماه را گم نکنیم
در ظلمت، خیمه‌گاه را گم نکنیم
ای چشم! از آن دیدۀ بیدار بخوان
ای اشک! از آن چشمِ گهربار بخوان
ای خوانده سرود عشق را با لب ما
وی روح دمیده در تن مکتب ما
دنیا، ز ستاره، سبحه گر بردارد
حاشا که فضائل تو را بشمارد
هی چشم به فردای زمین می‌دوزی
افتاد سرت به پای این پیروزی
