گل می‌کند لبخند تو مهمان که می‌آید
باز است آغوش تو سرگردان که می‌آید
جان‌بخش‌تر ندیده کسی از تبسمت
جان جهان! فدای سلامٌ علیکمت
امشب که ماهِ آسمان پرتوفشان است
با حُسن خود چشم و چراغ کهکشان است
کيستی ای خنده‌هايت رحمةٌ للعالمين
گيسوانت ليلةالقدر سماوات و زمین
مست از غم توام غم تو فرق می‌کند
محو توام که عالم تو فرق می‌کند
مگر یتیم نبودی خدا پناهت داد
خدا که در حرم امن خویش راهت داد
