گرفتارم گرفتارم اباالفضل
گره افتاده بر کارم اباالفضل
شهر من قم نیست، اما در حریمش زنده‌ام
در هوای حق‌حق هر یاکریمش زنده‌ام
از بستر بیماری خود پا شدنی نیست
بی لطف شما، شهر مداوا شدنی نیست
شوکران درد نوشیدم، دوا آموختم
غوطه در افتادگی خوردم، شنا آموختم
مرا مباد که با فخر همنشین باشم
غریب‌وار بمیرم، اگر چنین باشم
من به پابوسی تو آمده‌ام
شهر گلدسته‌های رنگارنگ
هر قدم یک پنجره از شوق واکردی به سویم
می‌توانم از همین جا عطر صحنت را ببویم
دلا بكوش كه آیینۀ خدات كنند
به خود بیایی و از دیگران جدات كنند
همیشه خاکی صحن غریب‌ها بد نیست
بقیع، پنجره دارد اگرچه مشهد نیست
