کربلا
شهر قصههای دور نیست
هر نسیمی خسته از کویت خبر میآورد
چشم تر میآورد، خونِ جگر میآورد
نه فقط سرو، در این باغِ تناور دیده
لالهها دیده ولیکن همه پرپر دیده
باید برای درک حضورش دعا کنیم
خود را از این جهان خیالی جدا کنیم
انگار که این فاصلهها کم شدنی نیست
میخواهم از این غم نسرایم، شدنی نیست
نشاط انگیز نامت مینوازد روح عطشان را
تو مثل چشمهای! نوشیده و جوشیده انسان را
جاده در پیش بود و بیوقفه
سوی تقدیر خویش میرفتیم
چرا و چرا و چرا میکشند؟
«به جرم صدا» بیصدا میکشند
هوای بام تو داریم ما هواییها
خوشا به حال شب و روز سامراییها