بهار و باغ و باران با تو هستند
شکوه و شوق و ایمان با تو هستند
دل و جانم فدای حضرت دوست
نی، فدای گدای حضرت دوست
ماییم ز قید هر دو عالم رَسته
جز عشق تو بر جمله درِ دل بسته
ماه غریب جادّهها، همسفر نداشت
شب در نگاه ماه، امید سحر نداشت
دلش میخواست تا قرآن بخواند
دلش میخواست تا دنیا بداند
غزل عشق و آتش و خون بود که تو را شعر نینوا میکرد
و قلم در غروب دلتنگی، شرح خونین ماجرا میکرد
دل به دریا زد و دل از او کند
گرچه این عشق شعلهور شده بود
دل اگر تنگ و جان اگر خستهست
گاه گاهی اگر پریشانیم