حتی اگر که تیغ ببارد، در بیعت امام حسینیم
ما جرأت زهیر و حبیبیم، ما غیرت امام حسینیم
به سویت آمدهام جذبهای نهان با من
چه کردهای مگر ای شور ناگهان! با من؟
«پدر» چه درد مگویی! «پدر» چه آه بلندی!
نمیشود که پدر باشی و همیشه بخندی
در محضر عشق امتحان میدادی
گویی که به خاک، آسمان میدادی
باید از فقدان گل خونجوش بود
در فراق یاس مشكیپوش بود
النّمِر باقر النّمِر برخیز
باز هم خطبۀ جهاد بخوان
