خفته‌ست آیا غیرت این بوم و بر؟ نه
افتاده است از دست ما تیغ و سپر؟ نه
بستند حجله در میان آسمان‌ها
با خون سربازان ما رنگین‌کمان‌ها
بختت بلند باد و بلندا ببینمت!
ایرانِ من مباد که تنها ببینمت!
چه آشناست صدایی که رنگ غربت داشت
و دفتر لب او از پدر روایت داشت
نشست یک دو سه خطّی مرا نصیحت کرد
مرا چو دوست به راه درست دعوت کرد
