تماشا کن تکان شانهها را
حکایت کن غم پروانهها را
آوای نسیم و باد و باران
آهنگ قشنگ آبشاران
کاش تا لحظۀ مردن به دلم غم باشد
محفل اشک برای تو فراهم باشد
دوباره لرزش دست تو بیشتر شده است
تمام روز تو در این اتاق سر شده است
زخمی شکفته، حنجرهای شعلهور شدهست
داغ قدیمی من از آن تازهتر شدهست
در سینه اگرچه التهابی داری
برخیز برو! که بخت نابی داری
دل غریب من از گردش زمانه گرفت
به یاد غربت زهرا شبی بهانه گرفت
