غم کهنۀ در گلویم حسین است
دم و بازدم، های و هویم حسین است
با یک تبسم به قناری‌ها زبان دادی
بالی برای پر زدن تا بی‌کران دادی
الهی به مستان میخانه‌ات
به عقل‌آفرینان دیوانه‌ات
در تیررس است، گرچه از ما دور است
این مشت فقط منتظر دستور است
خدایا، تمام مرا می‌برند
کجا می‌برندم، کجا می‌برند؟
