میرسد پروانهوار آتشبهجانِ دیگری
این هم ابراهیمِ دیگر در زمانِ دیگری!
لالۀ سرخی و از خون خودت، تر شدهای
بیسبب نیست که اینگونه معطر شدهای
تا در حریم امن ولا پا گذاشتهست
پا جای پای حضرت زهرا گذاشتهست
با حسرت و اشتیاق برمیخیزد
هر دستِ بریده، باغ برمیخیزد
با ذكر یا كریم همه یاكریمها
خواندند با تو یا علی و یا عظیمها