ز رویت نه تنها جهان آفریدند
به دنبال تو کهکشان آفریدند...
حُسنِ یوسف رفتی اما یاسمن برگشتهای!
سرو سبزم از چه رو خونین کفن برگشتهای؟
از سمت حرم شنیدهام میآید
با تیغ دو دم شنیدهام میآید
برداشت به امیّد تو ساک سفرش را
ناگفتهترین خاطرۀ دور و برش را
اگرچه در شب دلتنگی من صبح آهی نیست
ولی تا کوچههای شرقی «العفو» راهی نیست