تماشا کن تکان شانه‌ها را
حکایت کن غم پروانه‌ها را
روزی که عطش به جان گل‌ها افتاد
از جوش و خروش خویش، دریا افتاد
تو با آن خسته‌حالی برنگشتی
دگر از آن حوالی برنگشتی
آوای نسیم و باد و باران
آهنگ قشنگ آبشاران
کاش تا لحظۀ مردن به دلم غم باشد
محفل اشک برای تو فراهم باشد
غم کهنۀ در گلویم حسین است
دم و بازدم، های و هویم حسین است
دریا بدون ماه تلاطم نمی‌کند
تا نور توست، راه کسی گم نمی‌کند
در سینه اگرچه التهابی داری
برخیز برو! که بخت نابی داری
در تیررس است، گرچه از ما دور است
این مشت فقط منتظر دستور است
