روزی که عطش به جان گل‌ها افتاد
از جوش و خروش خویش، دریا افتاد
تو با آن خسته‌حالی برنگشتی
دگر از آن حوالی برنگشتی
غم کهنۀ در گلویم حسین است
دم و بازدم، های و هویم حسین است
دریا بدون ماه تلاطم نمی‌کند
تا نور توست، راه کسی گم نمی‌کند
در تیررس است، گرچه از ما دور است
این مشت فقط منتظر دستور است
