تو را کشتند آنها که کلامت را نفهمیدند
خودت سیرابشان کردی مرامت را نفهمیدند
بهنام آنکه جان را فکرت آموخت
چراغ دل به نور جان برافروخت
نه لاله بوی خوش مستی از سبوی تو دارد،
هزار کاسه از این باغ رو به سوی تو دارد
ندیدم چون محبتهای مادر
فدای شأن بیهمتای مادر