هستی ندیده است به خود ماتم اینچنین
کی سایهای شد از سر عالم کم اینچنین؟
برای لحظۀ موعود بیقرار نبودم
چنانکه باید و شاید در انتظار نبودم
ای کاش مردم از تو حاجت میگرفتند
از حالت چشمت بشارت میگرفتند
بهنام آنکه جان را فکرت آموخت
چراغ دل به نور جان برافروخت