در راه تو مَردُمَت همه پر جَنَماند
در مکتب عشق یکبهیک همقسماند
نه لاله بوی خوش مستی از سبوی تو دارد،
هزار کاسه از این باغ رو به سوی تو دارد
هرگز نه معطل پر پروازند
نه چشم به راه فرصت اعجازند
از غم دوست در این میکده فریاد کشم
دادرس نیست که در هجر رخش داد کشم