حُسنِ یوسف رفتی اما یاسمن برگشتهای!
سرو سبزم از چه رو خونین کفن برگشتهای؟
چشم دل باز کن که جان بینی
آنچه نادیدنیست آن بینی
برداشت به امیّد تو ساک سفرش را
ناگفتهترین خاطرۀ دور و برش را
اگرچه در شب دلتنگی من صبح آهی نیست
ولی تا کوچههای شرقی «العفو» راهی نیست
شمیم اهل نظر را به هر کسی ندهند
صفای وقت سحر را به هر کسی ندهند