گوش کن گوش، صدای نفسی میآید
مَشک بر دوش، از آن دور، کسی میآید
غم کهنۀ در گلویم حسین است
دم و بازدم، های و هویم حسین است
با یک تبسم به قناریها زبان دادی
بالی برای پر زدن تا بیکران دادی
در تیررس است، گرچه از ما دور است
این مشت فقط منتظر دستور است
شمیم اهل نظر را به هر کسی ندهند
صفای وقت سحر را به هر کسی ندهند