الهی به مستان میخانهات
به عقلآفرینان دیوانهات
شادی ندارد آنکه ندارد به دل غمی
آن را که نیست عالم غم، نیست عالمی
ای خداوندی که از لطف تو جاه آوردهام
زآنچه بودستم گرفته بارگاه آوردهام...
خدا قسمت کند با عشق عمری همسفر بودن
شریک روزهای سخت و شبهای خطر بودن
تا چند عمر در هوس و آرزو رود
ای کاش این نفس که بر آمد فرو رود