به واژهای نکشیدهست منّت از جوهر
خطی که ساخته باشد مُرکّب از باور
با حضورت ستارهها گفتند
نور در خانهٔ امام رضاست
باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است
مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است
دوباره پر شده از عطر گیسویت شبستانم
دوباره عطر گیسویت؛ چقدر امشب پریشانم
