نوربخش يقين و تلقين اوست
هم جهان‌بان و هم جهان‌بين اوست
فرو می‌خورد بغض در گلو را
عقب می‌زد پَرِ هر چه پتو را
دین را حرمی‌ست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
ای تا به قیامت علم فتح تو قائم
سلطان دو عالم، علی موسی کاظم
وضو گرفته‌ام از بهت ماجرا بنویسم
قلم به خون زده‌ام تا كه از منا بنویسم
ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی
نروم جز به همان ره که توأم راهنمایی
