همین که بهتری الحمدلله
جدا از بستری، الحمدلله
خدایا رحمتی در کار من کن
به لطف خود هدایت یار من کن
کسی محبت خود یا که برملا نکند
و یا به طعنه و دشنام اعتنا نکند
مهر خوبان دل و دین از همه بیپروا برد
رخ شطرنج نبرد آنچه رخ زیبا برد
کیست این حنجرۀ زخمیِ تنها مانده؟
آن که با چاه در این برهه هم آوا مانده
آمیخته چون روح در آب و گل ماست
همواره مقیم دل ناقابل ماست
منظومهٔ دهر، نامرتب شده بود
هم روز رسیده بود هم شب شده بود
خانههای آن کسانی میخورد در، بیشتر
که به سائل میدهند از هرچه بهتر بیشتر