صبحت به تن عاطفه جان خواهد داد
زیبایی عشق را نشان خواهد داد
همین که بهتری الحمدلله
جدا از بستری، الحمدلله
گفتیم وقت شادی و وقت عزا، حسین
تنها دلیل گریه و لبخند ما حسین
طنین «آیۀ تطهیر» در صدایش بود
مدینه تشنۀ تکرار ربّنایش بود
کیسههای نان و خرما خواب راحت میکنند
دستهای پینهدارش استراحت میکنند
کسی محبت خود یا که برملا نکند
و یا به طعنه و دشنام اعتنا نکند
مهر خوبان دل و دین از همه بیپروا برد
رخ شطرنج نبرد آنچه رخ زیبا برد
منظومهٔ دهر، نامرتب شده بود
هم روز رسیده بود هم شب شده بود
خانههای آن کسانی میخورد در، بیشتر
که به سائل میدهند از هرچه بهتر بیشتر