هميشه بازی دنيا همين نمیماند
بساط غصب در آن سرزمين نمیماند
از لحظۀ پابوس، بهتر، هيچ حالی نيست
شيرينیِ اين لحظهها در هر وصالی نيست
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بیکفنت را
بر عهد بزرگ خود وفا کرد عمو
نامرد تمام کوفیان، مرد عمو
بوی ظهور میرسد از کوچههای ما
نزدیکتر شده به اجابت دعای ما