ای کاش مردم از تو حاجت میگرفتند
از حالت چشمت بشارت میگرفتند
این پرچمی که در همه عالم سرآمد است
از انقلاب کاوۀ آهنگر آمدهست
فرو میخورد بغض در گلو را
عقب میزد پَرِ هر چه پتو را
کربلای عمر هرکس بیگمان خواهد رسید
روز عاشورای ما هم یک زمان خواهد رسید
وضو گرفتهام از بهت ماجرا بنویسم
قلم به خون زدهام تا كه از منا بنویسم