سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
خورشید! بتاب و برکاتی بفرست
ای ابر! ببار آب حیاتی بفرست
پدر! آخر چرا دنیا به ما آسان نمیگیرد؟
غروب غربت ما از چه رو پایان نمیگیرد؟
قصد کجا کرده یل بوتراب؟
خُود و سپر بسته چرا آفتاب؟
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
به باران فکر کن... باران نیاز این بیابان است
ترکهای لب این جاده از قحطی باران است
نه از لباس کهنهات نه از سرت شناختم
تو را به بوی آشنای مادرت شناختم
پیغمبر درد بود و همدرد نداشت
از کوفه بهجز خاطرهای سرد نداشت