گوش کن گوش، صدای نفسی میآید
مَشک بر دوش، از آن دور، کسی میآید
قصد کجا کرده یل بوتراب؟
خُود و سپر بسته چرا آفتاب؟
هر دم از دامن ره، نوسفری میآمد
ولی این بار دگرگون خبری میآمد
بهار آسمان چارمینی
غریب امّا، امامت را نگینی
پیغمبر درد بود و همدرد نداشت
از کوفه بهجز خاطرهای سرد نداشت