میرسد پروانهوار آتشبهجانِ دیگری
این هم ابراهیمِ دیگر در زمانِ دیگری!
فارغ نگذار نَفْس خود را نَفَسی
تا بندهٔ نفس سرکشی در قفسی
بیمار کربلا، به تن از تب، توان نداشت
تاب تن از کجا، که توان بر فغان نداشت
با حسرت و اشتیاق برمیخیزد
هر دستِ بریده، باغ برمیخیزد
سلام ما به حسین و سفیر عطشانش
که در اطاعت جانان، گذشت از جانش