در قاب عکست میتواند جان بگیرد
این عشق پابرجاست تا تاوان بگیرد
بهارِ آمدنت میبرد زمستان را
بیا که تازه کنم با تو هر نفس جان را
یارب به حق منزلت و جاه مصطفی
آن اشرف خلائق و خاتم به انبیا
گاهی دلم به یاد خدا هست و گاه نیست
اقرار میکنم که دلم سر به راه نیست
آرامش موّاج دریا چشمهایش
دور از تعلقهای دنیا چشمهایش
ما دامن خار و خس نخواهیم گرفت
پاداش عمل ز کس نخواهیم گرفت