در خاک دلی تپنده باقی ماندهست
یک غنچۀ غرق خنده باقی ماندهست
یا ازلیَّ الظُّهور، یا ابدیَّ الخفا
نورُک فوقَ النَّظر، حُسنُک فوقَ الثنا
ما طائر قدسیم، نوا را نشناسیم
مرغ ملکوتیم، هوا را نشناسیم
بیمار کربلا، به تن از تب، توان نداشت
تاب تن از کجا، که توان بر فغان نداشت
از خیمه برون آمد و شد سوی سپاه
با قامت سرو و با رخی همچون ماه