ای کاش فراغتی فراهم میشد
از وسعت دردهای تو کم میشد
کی میشود از مهر تو، شرمنده نشد؟
یا بندهنوازی تو را بنده نشد؟
در وسعت شب سپیدهای آه کشید
خورشید به خون تپیدهای آه کشید
چنان اسفند میسوزد به صحرا ریگها فردا
چه خواهد شد مگر در سرزمین کربلا فردا
