رخصت بده از داغ شقایق بنویسم
از بغض گلوگیر دقایق بنویسم
کنار دل و دست و دریا، اباالفضل
تو را دیدهام بارها، یا اباالفضل
اذانی تازه کرده در سرم حسّ ترنم را
ندای ربّنا را، اشک در حال تبسم را
جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم
کربلا منتظر ماست بیا تا برویم
سرت بر نیزه خواهد رفت در اوج پریشانی
عروجت را گواهی میدهد این سِیْر عرفانی
بر عهد بزرگ خود وفا کرد عمو
نامرد تمام کوفیان، مرد عمو