کسی که عشق بُوَد محو بردباری او
روان به پیکر هستی‌ست لطف جاری او
از روى حسین تا نقاب افکندند
در عالم عشق، انقلاب افکندند
من در بر کشتی نجات آمده‌ام
در ساحل چشمۀ حیات آمده‌ام
آرم سخن به نام تو، یا باقرالعلوم
تا گویم از مقامِ تو، یا باقرالعلوم
عالم همه قطره‌اند و دریاست حسین
مردم همه بنده‌اند و مولاست حسین
آن کشته که دین زنده به نامش باشد
پاینده نماز از قیامش باشد
