می‌خواستم بیای با گلای انار
برات کوچه‌ها رو چراغون کنم
او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
به شهر کوفه غریبم من و پناه ندارم
به غیر دربه‌دری‌ها پناهگاه ندارم
بار بربندید آهنگ سفر دارد حسین
نیّت رفتن در آغوش خطر دارد حسین
سلام ای طبیب طبیبان سلام
سلام ای غریب غریبان سلام
برپا شده‌ست در دل من خیمهٔ غمی
جانم! چه نوحه و چه عزا و چه ماتمی!
دور تا دور حوض خانهٔ ما
پوکه‌های گلوله گل داده‌ست
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
چکیدۀ گل رخسار مصطفی زهراست
عصارۀ نفحات خوش خدا زهراست
تا یوسف اشکم سَرِ بازار نیاید
کالای مرا هیچ خریدار نیاید
