به شهر کوفه غریبم من و پناه ندارم
به غیر دربهدریها پناهگاه ندارم
قندیل و شمعدان و چراغان
آیینه و بلور و کبوتر
هر دم از دامن ره، نوسفری میآمد
ولی این بار دگرگون خبری میآمد
کوه آهسته گام برمیداشت
پیکر آفتاب بر دوشش
تا یوسف اشکم سَرِ بازار نیاید
کالای مرا هیچ خریدار نیاید
جاده ماندهست و من و اين سر باقى مانده
رمقی نيست در اين پيکر باقى مانده