به شهر کوفه غریبم من و پناه ندارم
به غیر دربه‌دری‌ها پناهگاه ندارم
با یک تبسم به قناری‌ها زبان دادی
بالی برای پر زدن تا بی‌کران دادی
تو همچون غنچه‌های چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
ای بسته به دستِ تو دل پیر و جوان‌ها
ای آن‌که فرا رفته‌ای از شرح و بیان‌ها
تا یوسف اشکم سَرِ بازار نیاید
کالای مرا هیچ خریدار نیاید
