به شهر کوفه غریبم من و پناه ندارم
به غیر دربه‌دری‌ها پناهگاه ندارم
تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
با یک تبسم به قناری‌ها زبان دادی
بالی برای پر زدن تا بی‌کران دادی
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
ای بسته به دستِ تو دل پیر و جوان‌ها
ای آن‌که فرا رفته‌ای از شرح و بیان‌ها
تا یوسف اشکم سَرِ بازار نیاید
کالای مرا هیچ خریدار نیاید
